زوج درمانی

رویکرد طرحواره درمانی برای زوج استدلال می‌کند که هر کسی با باورها و سبکهای رفتاری خاصی وارد رابطه می‌شود. این تفاوت‌ها گاهی ممکن است منجر به بروز تعارض نیز شود؛ طرحواره درمانی به ریشه های شکل گیری این باورها می پردازد که به ارتقای سطح عملکرد زوجین کمک می‌کند. تا زمانی که این تفاوت‌ها در سطح متعادلی نگه داشته شوند، تأثیر مثبتی بر رابطه دو نفر داشته و فرزندان نیز این امکان را دارند که از طیف گسترده‌تری از تجارب والدینشان بهره ببرند. با این وجود، تأثیرات عاطفی بر جای ‌مانده از زندگی گذشته فرد، می‌توانند مشکلاتی به وجود آورند. آسیب‌های عاطفی که در اوایل زندگی فرد در دوران کودکی در او شکل می‌گیرند، می‌توانند تا آخر عمر با او بمانند و زندگی او را تحت ‌الشعاع قرار دهند. فرد ممکن است از وجود چنین آسیب ‌هایی آگاه یا ناآگاه باشد.

زمانی که متوجه تله های زندگی فرد در جلسات زوج درمانی شویم افراد را نسبت به نیازهای هم آگاهتر میکنیم مثلا خانم با طرحواره محرومیت هیجانی اگر با مردی با طرحواره بازداری هیجانی ازدواج کند همیشه با هم در حال دعوا و کشمکش هستند و این به شدت طرحواره بستگی دارد چرا که فردی که طرحواره محرومیت هیجانی دارد همواره تشنه شنیدن جملات محبت آمیز و بیان احساس عشق ،همدلی در مواقع نیاز و حمایت از همسر خود است؛ ولی فردی که بازداری هیجانی دارد در بیان خواسته های حتی خودش ناتوان است حتی اگر زمانی خود به همدلی نیاز دارد اصلا مشکلش را مطرح نمیکند و مسلما محبت ،همدلی و حمایتی برای همسر ندارد.

در بسیاری از مواقع همزمان با زوج درمانی باید یکی یا هردو زوج برای طرحواره ناسازگار خود در جلسات مشاوره طرحواره درمانی، درمان شوند.

طرحواره درمانی چون به طور عمیق درمان را انجام می‌دهد نتایج به مراتب موثرتری را نسبت به رویکردهای دیگر دارد.